غریبی کردن!!!

دیروز جاتون خالی مهمون داشتیم و من یه عالمه کار داشتم   

مامان و خواهرم واسه کمک به من زودتر اومدن

اما چشمتون روز بد نبینه! از لحظه ای که اینا اومدن پوریا یه ریزگریه کرد.

می گرفتمش بغل چند دقیقه ساکت می شد اما دوباره چشمش به مهمونا می افتاد میزد زیر گریه، اونم با بغض

خلاصه تا آخر شب حسابی از خجالتمون در اومد! بچم غریبی کردن یاد گرفته، قربونش برم.

اما احساس می کنم یه کم زوده!!!! بچم کلی از سنش بیشتر میفهمه!

در ادامه واستون مطلبی در مورد غریبی کردن یا همون اضطراب جدائی گذاشتم.

دیروز جاتون خالی مهمون داشتیم و من یه عالمه کار داشتم   

مامان و خواهرم واسه کمک به من زودتر اومدن

اما چشمتون روز بد نبینه! از لحظه ای که اینا اومدن پوریا یه ریزگریه کرد.

می گرفتمش بغل چند دقیقه ساکت می شد اما دوباره چشمش به مهمونا می افتاد میزد زیر گریه، اونم با بغض

خلاصه تا آخر شب حسابی از خجالتمون در اومد! بچم غریبی کردن یاد گرفته، قربونش برم.

اما احساس می کنم یه کم زوده!!!! بچم کلی از سنش بیشتر میفهمه!

در ادامه واستون مطلبی در مورد غریبی کردن یا همون اضطراب جدائی گذاشتم. 

در فاصله شش ماهگي تا يک سالگي امکان دارد که کودک شاد و جسور شما

ناگهان دچار ترس شديد نسبت به افرادي غير از مادر، ‌پدر و خواهر و برادرش 
شود. بچه هايي که قبلا با خنده و دستهايي باز به ديگران خوش آمد مي 
گفتند ، حالا به محض ديدن قيافه بيگانه ايي شروع به گريه کردن مي کنند. اين 
به اين معناست که کودک شما وارد مرحله غريبي کردن شده است.
کودک تا قبل از شش ماهگي هنوز هيچ فرق مشخصي ميان اطرافيانش قايل 
نمي شود. هر چند که والدين و فاميل نزديک راترجيح مي دهد، ولي در اين 
سن نسبت به بيگانه ها مخالفتي نشان نداده و اغلب نسبت به همه 
واکنش مثبتي دارد. چون او به همه به چشم افرادي نگاه مي کندکه خواسته 
هايش را برآورده مي سازند. البته کودکتان ترجيح مي دهد کلمات مهر آميز و 
شير را از شما دريافت کند ولي هر صورت مهرباني مي تواند منبع آرامش و 
غذا باشد. 
از سوي ديگر او در اين سن هنوز به خوبي تفاوت حضور و غيبت شما را درک 
نمي کند. در نظر او هرگز کسي کاملا غايب نيست. حتي اگر او آنها را نبيند ، 
احساس مي کند که افراد مورد علاقه اش در دسترس هستند و به محض اين 
که به آنها احتياج پيدا کند ، حاضر مي شوند.
در فاصله شش ماهگي تا يک سالگي،‌ کودک آرام آرام درک مي کند که بخش 
اعظم نگهداريش وابسته به پدر ، مادر و در کنار آنها احتمالا چند فرد قابل 
اطمينان ديگر است. در نتيجه اين دريافت، افرادي غير از اين افراد دوست 
داشتي، که از او مراقبت مي کنند، ناگهان تهديد کننده محسوب مي شوند.
او همچنين آگاه مي گردد که افراد مورد علاقه اش گاهگاه غايب هستند. و از 
فکر تنها ماندن در ميان غريبه ها ، دچار ترس مي گردد. کودک تنها ماندن در 
ميان غريبه ها را به هيچ وجه دوست ندارد. 
در اين زمان بايد به فرزندتان ياد بدهيد که بيگانگان الزاما تهديدکننده نيستند. 
به دوستان و آشنايانتان نيز از قبل ياد آوري کنيد که فرزندتان غريبي مي کند.
به فرزندتان زمان بدهيد که به ديگران عادت کند. بهترين راه اين است که او بر 
روي زانويتان بنشانيد تا احساس امنيت کند و به ديگران بگويد که بجاي اين که 
فورا او را بغل کنند، سعي کنند با گفتن کلمات مهر آميز، ‌لبخند و يک اسباب 
بازي اعتمادش را جلب کنند.
همچنين بايد در اين زمان به فرزندتان بياموزيد که افراد مورد علاقه اش بعد از 
يک غيبت کوتاه يا بلند مدت هميشه دوباره بر مي گردند. اغلب اگر به او بطور 
واضح بگوييد که مدتي حضور نداريد و بعد از زمان کوتاهي باز گرديد، موثر 
خواهد بود. البته بايد بپذيريد که او در ابتدا گريه شديدي خواهد کرد.
اين دوران احتمالا براي شما بسيار دشوار و خسته کننده خواهد بود. از يک 
سو بسيار دوست داشتني است که فرزندتان شما را به ديگران ترجيح مي 
دهد، اما از سوي ديگر ممکن است احساس کنيد که اين کار او شما را محدود 
مي کند.
بايد بدانيد که اين دوران چندان طولاني نيست و خودبخود مي گذرد. مسلما 
بعد از چند هفته دشوارترين بخشش را پشت سر گزارده ايد و ممکن است او 
نهايتا در حضور ديگران کمي خجالت بکشد. اما ديگر دچار ترس نمي شود. 
شايد بعد از رفتن شما هنوز گريه کند اما فورا آرام مي شود.
هر چه او را بيشتر کمک کنيد، سريعتر اين دوران را پشت سر مي گزارد. اگر به 
او امکان دهيد که در حضور شما به چهره هاي جديد عادت کند، زودتر بر 
احساس ترسش نسبت به بيگانگان غلبه مي کند. اعتماد کردن به اين امر 
که هميشه بازمي گرديد،‌ در صورتي که هر بار به او بگوييد مي رويد ولي بر 
مي گرديد، زودتر رشد مي کند.
لازم بذکر است که همه بچه ها مرحله غريبي کردن را به اين شدت طي نمي 
کنند. براي برخي اين مرحله هفته ها همرا با سيلي از اشک به طول مي 
انجامد. براي برخي چنان کوتاه است که تقريبا متوجه آن نمي شويد. واضح 
است که بچه هاي دسته دوم سريعتر خود را با شرايط جديد تطبيق مي دهند.