دوتا خاطره واسه پوریا

دیروز می خواستم نماز بخونم، پوریا نق می زد و ساکت نبود.معمولا وقتی میخوام نماز بخونم یا باباش هست و مواظبشه یا خوابه.اما دیروز تازه بیدار شده بود.

منم آوردمش کنار جانمازم خوابوندمش.

اونم ساکت و با بهت بهم نگاه می کرد.

نمازم که تموم شد شروع کردم باهاش حرف زدن و شعرخوندن؛

که یه دفعه بغضش ترکید و زد زیر گریه!!!

طفلک منو نشناخته بود و غریبی کرده بود.

چادر نمازمو که درآوردم با همون چشای اشکی یه نگاهی بهم کرد و خندید!

حالا نمیدونم با چادر نماز اینقدر تغییر کرده بودم یا خدایی نکرده وحشتناک شده بودم؟!

خیر سرمون نماز می خونیم!

یه چیز دیگه:

چندوقتیه که وقتی میخواد بخوابه باید براش لالائی بخونم تا خوابش ببره و موقعی که توی آشپزخونه کار دارم میبرمش اونجا و باهاش که حرف می زنم و شعر می خونم ساکت میشه و منم به کارم می رسم.

اما الان یکی دو هفته ای میشه که شازده کوچولو هر لالائی رو قبول نمی کنن و فقط با آهنگ تو که چشمات خیلی قشنگه می خوابن!!

خب چشاش خیلی قشنگه قررررررررربونش برم.

مادر و بچه هر دو نارسیسیستن( همون خودشیفته خودمون)