شعر زمستان

بــــاز آمــده زمــســــتان این فصــل سردِ سرسخت

زنـــــبـورک بیــــــچــــاره یـــخ زد روی بـــند رخــــت

گنجشـــک بــرخود لرزیـد تــا ننـــه ســرمــا را دیــــد

دســت سرد زمــسـتـان تــــمــــام گلـــها را چید

بــــاغ از تـــرس زمستان چشمان سبـزش را بست

بـــرفِ ســرد زمـــستان روی چشمانــش نشست

از سوز و ســــرمای برف گنجشــــک و بـاغ خوابیدند

در خـــوابِ چشمــانشان هردو بـــهــــار را دیـــــدند